1. Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΗΣ ΑΙΣΘΗΣΗΣ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΕΥΘΥΝΗΣ
Πρώτο βήμα είναι, η κατεύθυνση της
- μαζικής σκέψης και
- ενέργειας
σε ορθές γραμμές,
έτσι ώστε
- το αγαθό κίνητρο και
- η συνετή δράση
να μπορέσουν να εισάγουν την επιθυμητή εποχή
- των ορθών ανθρωπίνων σχέσεων και
- της τελικής ειρήνης.
Δεύτερο βήμα είναι, η εκπαίδευση εκείνων στους οποίους
- η απάθεια και
- η έλλειψη οράματος
εμποδίζει την πρόοδο.
Αυτή η τελευταία φάση του έργου βρίσκεται στην ορθή κατεύθυνση και ένας πανίσχυρος, αν και μικρός, όμιλος
ανάμεσα στους παγκόσμιους ηγέτες εκφράζει κάποιες γενικές προτάσεις που πρέπει να θεωρούνται επιτακτικές
όταν θα αρχίσει η παγκόσμια αναπροσαρμογή.
Η Απαίτησή τους είναι για μια νέα αρχή που θα κυβερνά
-την πολιτική και
- την εκπαίδευση
θεμελιώνεται πάνω
- στα παγκόσμια αναγνωρισμένα ανθρώπινα δικαιώματα
- στην ανάγκη για πνευματική ενότητα και
- στην ανάγκη να εγκαταλειφτούν
- όλες οι θεολογικές στάσεις και
- τα δόγματα σε κάθε τομέα της σκέψης.
Υπάρχει μια αυξανόμενη έκκληση όχι μόνο για διεθνή κατανόηση και συνεργασία, αλλά επίσης για ταξική κατανόηση.
Αυτές οι απαιτήσεις εκφράζονται σε κάθε εξέδρα και άμβωνα
και μέσα από την πένα σε κάθε χώρα,
εκτός από εκείνες τις θλιβερές χώρες στις οποίες δεν επιτρέπεται η ελευθερία του λόγου.
Η ΘΥΜΑΠΑΤΗ ΤΗΣ ΑΤΟΜΙΚΗΣ ΜΗΔΑΜΙΝΟΤΗΤΑΣ
Ο μέσος άνθρωπος κοιτάζει πάνω σε όλα αυτά και συχνά
κατακλύζεται από
- το μέγεθος του έργου που αναπτύσσεται
- την πολλαπλότητα των απόψεων που εκφράζονται
- τις πολλές εισηγήσεις
- τα σχέδια και
- τα σχήματα για μια παγκόσμια ευημερία και
- μια αίσθηση γιγαντιαίας ανθρώπινης ανάληψης.
Κάνει στον εαυτό του πολλές ερωτήσεις:
- Τι χρησιμότητα έχω;
- Τι μπορώ να κάνω;
- Πώς μπορεί να ακουστεί η μικρή φωνή μου και
τι χρησιμότητα θα έχει όταν ακουστεί;
- Τι ρόλο μπορώ να παίξω στην αχανή αρένα των παγκόσμιων υποθέσεων;
- Πώς μπορώ να αποδείξω ότι ο εαυτός μου είναι χρήσιμος και εποικοδομητικός;
- Πώς μπορώ να απαλείψω την άγνοιά μου για τις
- ιστορικές
- κοινωνικές
- πολιτικές και
- οικονομικές
συνθήκες στη χώρα μου, για να μην αναφερθώ σε άλλες χώρες;
Η ανθρωπότητα είναι τόσο απέραντη,
- οι αριθμοί της είναι τόσο αχανείς και
- οι φυλές της είναι τόσο πολλές
ώστε ο ίδιος νιώθει
- αβοήθητος
- μια ασήμαντη μονάδα.
Δεν έχει καμιά ακαδημαϊκή ή γενική εκπαίδευση που θα του επέτρεπε να κατανοήσει πραγματικά τα προβλήματα ή να συνεισφέρει στη λύση τους.
Τι μπορεί λοιπόν να συνεισφέρει
- ο άνθρωπος του δρόμου
- ο επιχειρηματίας στο γραφείο του
- η γυναίκα στο σπίτι της και
- ο μέσος πολίτης
παντού αυτή τη στιγμή και στο μέλλον για τη βοήθεια του κόσμου;
Γι' αυτόν τον τύπο του ανθρώπου γράφω.
1ο ΣΗΜΕΙΟ: Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΓΝΩΜΗΣ
Θα ξεκινούσα υπενθυμίζοντας στο ευρύ κοινό ένα σημαντικό γεγονός. Αυτό είναι ότι η κοινή γνώμη όταν είναι
- εστιασμένη
- καθορισμένη
- φωτισμένη
είναι η πιο ισχυρή δύναμη στον κόσμο.
Δεν υπάρχει τίποτε ισάξιό της αλλά έχει χρησιμοποιηθεί ελάχιστα.
Η ΑΡΝΗΤΙΚΗ ΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ
Είναι πολύ καλά γνωστή η αφέλεια του μέσου πολίτη, η προθυμία του να αποδεχτεί ό,τι του λέγεται,
αν αυτό λέγεται
- αρκετά δυνατά και
- με αρκετά αληθοφανή δύναμη.
Βρίσκουν εύκολο ακροατήριο
- οι κομψές φράσεις του εκπαιδευμένου πολιτικού
- η πρόθεση των εγωιστικών σκοπών του
- οι συζητήσεις της μελιστάλαχτης δημαγωγίας,
καθώς εκμεταλλεύεται κάποια ασήμαντη θεωρία σε βάρος του κοινού και
- οι κομπασμοί του ανθρώπου που έχει
- ένα σκοπό
- μια θεωρία ή
- ένα προσωπικό συμφέρον.
Κατά τη διάρκεια των αιώνων
- η μαζική ψυχολογία και
- ο καθορισμός του όχλου
υπήρξαν αντικείμενο εκμετάλλευσης,
γιατί
- οι μη σκεπτόμενοι και
- οι συναισθηματικοί
παρασύρονται σε οποιαδήποτε κατεύθυνση.
Αυτό μέχρι τώρα έχει χρησιμοποιηθεί πολύ περισσότερο
- υπέρ εκείνων που στην καρδιά τους δεν έχουν το μεγαλύτερο ενδιαφέρον για την ανθρωπότητα
- για εγωιστικούς και κακούς σκοπούς από ό,τι για το καλό.
Γι' αυτή την τάση η αρνητική και αβοήθητη στάση του Γερμανικού λαού κάτω από τους Ναζί κυβερνήτες είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα.
ΠΩΣ ΜΕΤΑΣΤΡΕΦΕΤΑΙ Η ΔΕΚΤΙΚΟΤΗΤΑ
Αλλά αυτή η αρνητική δεκτικότητα,
που δεν της αξίζει το όνομα της κοινής γνώμης,
μπορεί εύκολα να μεταστραφεί σε
- καλούς στόχους όπως και σε κακούς
- δημιουργικά μέτρα καθώς και σε καταστροφικά.
Μια ελάχιστα σχεδιασμένη κατεύθυνση και ένα συνετά σκιαγραφημένο πρόγραμμα,
έχοντας αυτό κατά νου,
- μπορούν και θα επιφέρουν την αναγκαία αλλαγή και
- θα κάνουν μια
- ισχυρή και
- νοήμονα
κοινή γνώμη έναν από τους κυριότερους παράγοντες της παγκόσμιας ανασυγκρότησης.
ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΑΜΕΣΗΣ ΕΠΑΦΗΣ
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα χαρακτηριστικά της περιόδου
του παγκόσμιου πολέμου υπήρξε η άμεση επαφή που εγκαινιάστηκε από κάποιους παγκόσμιους ηγέτες με
- τον άνθρωπο του δρόμου και
- τη γυναίκα στο σπίτι,
όπως μαρτυρούν οι ομιλίες που δόθηκαν από το Ρούσβελτ και από τον Τσώρτσιλ.
Αυτές που δόθηκαν από τους ηγέτες του Άξονα ανήκουν σε μια εντελώς διαφορετική κατηγορία, γιατί απευθύνονται
- σε νέους και
- σε ανθρώπους με στολή.
Μόνο οι μικρότεροι ηγέτες στη Γερμανία, για παράδειγμα, μιλούν στους ανθρώπους στο σπίτι τους, και μόνο για
- να τους δώσουν διαταγές
- να δυναμώσουν το μίσος και
- να διαστρεβλώσουν την αλήθεια.
Όμως, σε όλες αυτές τις περιπτώσεις αναγνωρίζεται η αξία της κοινής γνώμης και
η ανάγκη να παρασυρθεί ο μαζικός νους,
- είτε υποτάσσοντάς τον στη θέληση κάποιου ηγέτη, όπως ο Χίτλερ,
- είτε εκπαιδεύοντάς τον σ' εκείνες τις αρχές που είναι για
όφελος του συνόλου.
2ο ΣΗΜΕΙΟ: Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ
Το δεύτερο σημείο που χρειάζεται να κατανοηθεί από το μέσο πολίτη είναι ότι
- η μάζα αποτελείται από άτομα
- ο καθένας μας, ως άτομο, είναι ένα
- ορισμένο και
- ακέραιο
τμήμα του συνόλου.
Αυτό είναι ένα βασικό και σημαντικό γεγονός και έχει επίδραση πάνω στο θέμα μας.
Το πρώτο βήμα στη διαδικασία της ανασυγκρότησης που βρίσκεται μπροστά μας είναι
- να προσεγγίσουμε το άτομο
- να του δείξουμε τη σπουδαιότητά του
- να του υποδείξουμε την πραγματική σφαίρα της επιρροής του
και τότε
να το βάλουμε να εργαστεί σ' εκείνην τη σφαίρα με όλα όσα έχει.
Μ' αυτόν τον τρόπο,
- θα εξαφανιστεί η κανονική και φυσική αίσθηση της μηδαμινότητας του ανθρώπου και ο ίδιος
- θα αντιληφθεί βαθμιαία ότι
- είναι αναγκαίος και
- μπορεί να κάνει αρκετά.
Τότε έχοντας κατανοήσει αυτή τη δυναμική για τον εαυτό του,
μπορεί να προσπαθήσει να μεταφέρει την ίδια δημιουργική στάση στους γύρω του
και εκείνοι να κάνουν παρόμοια το ίδιο.
Μπορώ να σας υποδείξω εδώ ότι η αξία του ατόμου
- βασίζεται σίγουρα πάνω
- στην κληρονομημένη Θειότητα του ανθρώπινου πνεύματος και
- στην ακεραιότητα του συνόλου
- θεμελιώνεται επίσης πάνω
- στη γνώση,
η οποία πρέπει να βρίσκεται πίσω από κάθε μελλοντικό έργο ανασυγκρότησης, ότι
η πραγματική καρδιά του σύμπαντος είναι μια Θεία Δύναμη,
αποκαλέστε την όπως θέλετε, και
- στην πίστη, σε αντίθεση όλων όσων φαίνονται και έχουν καταγραφεί στο παρελθόν, ότι
η αγάπη είναι ο πραγματικός νόμος της ίδιας της ζωής.
Είναι ουσιαστικό
- να είμαστε πρακτικοί καθώς προσεγγίζουμε το θέμα και
- τα σχέδια της ανασυγκρότησης να περιλαμβάνουν βήματα που
- να είναι δυνατά και
- να μπορεί να τα κάνει ο μέσος άνθρωπος.
2. Ο ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ
‘ΤΟ ΑΙΣΘΗΜΑ ΝΑ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΕΙ ΜΕ ΠΡΑΚΤΙΚΗ ΑΓΑΠΗ’
Η ΑΠΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΜΙΣΟΥΣ
Η πρώτη πρακτική στάση που πρέπει να αναληφθεί είναι να εξαφανιστεί το μίσος επειδή
- δεν είναι εποικοδομητικό
- εμποδίζει
- τυφλώνει το όραμα
- διαστρεβλώνει την κρίση και
- απλώς τρέφει την ανάπτυξη του φόβου και του τρόμου.
ΑΛΛΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ, ΑΛΛΟ ΑΓΑΠΗ
Αλλά η αγάπη που απαιτείται από μας
- δεν είναι αισθηματική ή συναισθηματική
- είναι έντονα πρακτική και εκφράζεται στην
- υπηρεσία και
- συνεργατική δραστηριότητα
- ζητά να βοηθήσει κάθε κίνημα
- που ωφελεί την ανθρωπότητα και
- που είναι σε ευθυγράμμιση με τη νεοεισερχόμενη εποχή.
Πολλοί άνθρωποι νομίζουν σήμερα ότι
- μια συναισθηματική αντίδραση και
- μια κραυγαλέα κατακραυγή του τρόμου που έχει καταλάβει τον κόσμο
υποδείχνει
- αγάπη και
- πνευματική ευαισθησία.
Αντίθετα!
Δείχνει περισσότερο
- εγωκεντρισμό και
- προσωπική δυσφορία.
Η αληθινή αγάπη δεν έχει ανάγκη από αντιδράσεις,
επειδή το έργο της ανακούφισης
μας απορροφά και μας αποκεντρώνει.
Ο άνθρωπος που αγαπά τους συνανθρώπους του
- είναι νοητικά πολωμένος
- εργάζεται με νοημοσύνη και
- κινητοποιεί όλες τις δυνάμεις του για
την υπηρεσία της στιγμής.
Μια καρδιά που συμπονά αληθινά δεν είναι συναισθηματική.
Επομένως, το δεύτερο βήμα μας μετά την αναγνώριση της ατομικής ευθύνης,
είναι να αντικαταστήσουμε το αίσθημα με την πρακτική αγάπη,
η οποία εκφράζεται με ανιδιοτελή υπηρεσία.
3. Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ ΜΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑ
Το τρίτο βήμα είναι να αναδιοργανώσουμε τη ζωή μας ώστε
να έχουμε χρόνο για την αναγκαία υπηρεσία.
Πολλοί άνθρωποι δεν απολαμβάνουν το μέγιστο των αποτελεσμάτων από την καθημερινή τους ζωή και αυτό για αρκετούς λόγους. Συχνά
- δεν επιθυμούν να κάνουν πραγματικά θυσίες τις οποίες απαιτεί μια τέτοια υπηρεσία
- εξαπατώνται ότι το τωρινό αποτέλεσμα της υπηρεσίας τους είναι η υπέρτατη δυνατότητά τους.
- υποθέτουν, πάλι, ότι
- η υγεία τους δεν μπορεί να αντέξει πιο δραστικό έργο
- χρειάζονται χρόνο για τον εαυτό τους ή
- ξοδεύουν αρκετές πολύτιμες ώρες για να κάνουν εκείνα τα πράγματα που δεν έχουν πραγματικά αποτελέσματα.
Όμως, αν σήμερα είναι
- η ανάγκη τόσο μεγάλη όσο θα πρέπει να πιστέψουμε
- και αν η ώρα αυτή είναι ώρα της μεγάλης ευκαιρίας
- αν τα θέματα είναι τόσο σημαντικά που ολόκληρο το μέλλον της φυλής εξαρτάται από το αποτέλεσμα της στάσης μας,
τότε το μόνο πράγμα που έχει σημασία είναι ο άνθρωπος
- να διαδραματίσει το ρόλο του
- να κινητοποιήσει
- το χρόνο του και
- όλα όσα έχει και
- να κάνει εκείνην την υπέρτατη προσπάθεια που θα απελευθερώσει
- τη ζωή και
- την ενέργεια και
- θα κάνει
- άμεσα δυνατό τη νίκη του πολέμου και
- μια επιτυχία την ανασυγκρότηση της εποχής.
Αυτό πρέπει να το κάνει με οποιοδήποτε κόστος, ακόμη και με την ίδια τη ζωή του.
Εδώ γίνεται φανερό ένα πνευματικό παράδοξο.
Το άτομο έχει υπέρτατη σπουδαιότητα και όμως την ίδια στιγμή,
ό,τι συμβαίνει σ' αυτό
καθώς υπηρετεί και μάχεται για την ανθρώπινη ελευθερία
δεν έχει καμιά ατομική σπουδαιότητα.
- Μια σύντομη περίοδος οργανωμένης προσπάθειας του ανθρώπου και
- ο θάνατός του, στο τέλος,
έχουν πολύ πιο ζωτική σπουδαιότητα σήμερα
από
- μια μηδαμινή εκτέλεση πραγμάτων με ευχάριστο τρόπο για αυτόν και μετά
να περιπλανιέται ο ίδιος διστακτικά στα υπόλοιπα χρόνια.
Επομένως,
- η ανάπτυξη της αίσθησης της ατομικής ευθύνης
- η έκφραση της αληθινής αγάπης στην υπηρεσία και
- η αναδιοργάνωση της ζωής για να αποκτηθεί το μέγιστο από κάθε μέρα
αποτελεί το προπαρασκευαστικό στάδιο για τον άνθρωπο
που ζητά να συμμετάσχει στην περίοδο της ανασυγκρότησης.
4. Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΛΗΣ ΘΕΛΗΣΗΣ
Έχοντας προσφέρει τότε το μέγιστο των δυνατοτήτων του, και πολλοί έχουν κάνει ήδη ένα καλό ξεκίνημα,
πρέπει
- να αναπτύξει μέσα του και
- να εφελκύσει στους άλλους
το πνεύμα της καλής θέλησης.
Αυτή η θέληση για το καλό
- έχει άμεση αποτελεσματικότητα, επειδή
κυβερνά τη σχέση του ανθρώπου με
- την οικογένειά του
- το προσωπικό του σπιτιού του
- τους κοινωνικούς ή οικονομικούς συνεργάτες του
- τις τυχαίες γνωριμίες του και
- όλους με τους οποίους έρχεται σε επαφή
- επιτρέπει στον άνθρωπο να αρχίσει το έργο της ανασυγκρότησης από εκεί ακριβώς που βρίσκεται και
- εκπαιδεύει αυτόν σε ένα προσφιλές περιβάλλον για να εξασκηθεί στις ορθές ανθρώπινες σχέσεις.
Η θέληση για το καλό είναι ο
- κυριότερος και
- δυναμικός
παράγοντας που επιτρέπει στο διαφορετικά μηδαμινό άτομο να γίνει ένα εστιακό σημείο δημιουργικής επιρροής.
Τότε αυτό θα ανακαλύψει ότι η σφαίρα της δημιουργικής του επιρροής επεκτείνεται διαρκώς, ως αποτέλεσμα αυτού.
Αυτά είναι τα τέσσερα πρώτα βήματα και είναι πιθανόν τα πιο δύσκολα,
γιατί
- δεν είναι θεαματικά και
- αποτελούν σχεδόν πνευματικές κοινοτυπίες.
Είναι όμως προκαταρκτικά βήματα
- ουσιαστικά και
- αναπόφευκτα
για τον άνθρωπο που ζητά να εργαστεί στο μέλλον
- συνετά
- χρήσιμα και
- ενορατικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου